լուծելիություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [lut͡sɛljutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լու•ծե•լի•ութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. լուծելի լինելը
  2. լուծվելու աստիճանը՝ հատկությունը ◆ Շաքարի լուծելիությունը բարձր է։ ◆ Նոր նաիրիտը ունի մեծ երկարակեցություն, լուծելիության բարձր աստիճան։ (Մամուլ)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. լուծականություն, լուծունակություն, լուծունություն
  2. տարրալուծելիութույն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]