լույծ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ լոյծ

վանկեր՝ լույծ 

Ածական

։

  1. հեղուկ, հեղուկային ◆ Արդեն լսում է լույծ ալիքների տամուկ օրորներում։ Եղիշե Չարենց ◆ Ալիք մը անհնարին մոլեգնությամբ գրկեց բարձրացուց մակույկն իր լույծ կուրծքին վրա։ (Գրիգոր Զոհրապ)
  2. հեղուկանման, հեղուկին նմանվող ◆ Մեղմով կը տեղա լույծ անձրևակերպ սահանքն իմ լույսին։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ (Աղավնիները) պոչերն աղեղնաձև բացած քչքչում են, վիզերը հարատև շարժման մեջ ջրի նման շարժուն, այնքան թեթև, դարձդարձիկ ու լույծ։ (Վահան Թոթովենց)
  3. հալված ◆ Հոն կան հուրեր, լույծ ոսկիի լճակներ։ (Դանիել Վարուժան)
  4. (փխբ․) խոնավ, թաց ◆ Լույծ աչերդ… մութ հոգիս կը շոյեն։ (Ռուբեն Սևակ)
  5. (փխբ․) մեղմ, քնքուշ ◆ Մեղրի պես ծորում էր սրնգի լույծ մեղեդին։ Գրքերից
  6. հեղուկ լինելը, հեղուկ վիճակը ◆ Կդիտեմես լույծը անհուն ջուրի։ (Ռուբեն Սևակ)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս հեղուկ, հալուկ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լույծ 

Ածական

  1. մեղկ, ցոփ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս ցոփ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. տե՛ս փորլուծություն, փորլուծ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լույծ 

Գոյական

  1. տե՛ս լուծ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]