Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լու•սա•ժ(ը)•պիտ

Ստուգաբանություն

լուսավոր, պայշառ ժպիտով ◆ Եվ երդվելով կռվում էր նա լուսաժպիտ ու ահարկու։ Եղիշե Չարենց
լույսով ժպտացող, պայծառորեն վառվող ◆ Լուսաժպիտ մոմեր ◆ Լուսաժպիտ մոմեր վառելու համար… սա առտուն ըլլայի ես։ (Միսաք Մեծարենց)
վառ ու պայծառ, լուսապայծառ ◆ Լուսաժպիտ աղջիկ Եղիշե Չարենց

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ с лучезарной улыбке (ru) ‎(s lučezarnoj ulybke) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։