լվացք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lvɑt͡sʰkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ լուացք
վանկեր՝ լ(ը)վ•ացք
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- սպիտակեղեն լվանալը ◆ Տիկին Օլինկան, իբրև երեք լվացքարուհու կարգադրիչ սկսում էր լվացքը: (Ակսել Բակունց) ◆ Նա թեթևաքայլ ներս վազեց և… լվացքը շարունակելով…ականջը նորից սրեց (Անահիտ Սահինյան)
- կեղտոտ շորեր, որ պետք է լվանալ ◆ Շատ լվացք է տանը կիտված, տանեմ գետը լվանամ։ Հարություն Սուրխաթյան ◆ Իսկ կամուրջի տակն էլ ար կա, կա լվացքը պառավ կնկա։ Հովհաննես Թումանյան
- լվացած և չորանալու համար փռած կամ հարթուկելու պատրաստած շորեր ◆ Ամայի բակերում օրորվում էի արևի տակ փռած գույնզգույն լվացքը: (Ակսել Բակունց) ◆ Գետի մեջ իրանց լվացքն էին անում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ձեր ներկայութնունն է ընտրել իր լվացքը լվանալու համար։ (Նար-Դոս)
- ընտանեկան կամ անձնական գաղտնիք, որ մեկը պատմում է ուրիշին ◆ Սպիտակեղենը կարելի է սպիտակեցնել նաև լվացքի հեղուկով։ (Դասագիրք)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- լվացած և չորանալու համար փռած կամ հարթուկելու պատրաստած շորեր
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- լվացք անելը - կեղտոտ շորերը լվանալ
- լվացք լվանալ
- նույնն է՝ լվացք անել
- սռտի դառնությունը, մաղձ, չարությունը թափել, մեկի մասին բողոքելով, տրտնջալով կամ զանազան բաներ պատմելով
- լվացքր հեղուկ - նույնն է՝ լվացահեղուկ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։