խալիֆա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑliˈfɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խալիֆայ
վանկեր՝ խա•լիֆա
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն՝ արաբերեն xalifa:
Գոյական
- եգիպտական, իսկ հետո նաև թուրքական սուլթանի, որպես բոլոր մուսուլմանների հոգևոր առաջնորդի տիտղոսը ◆ Նա կարող էր հրամայել մի վայրկյան խալիֆաների Բաղդադը Տիգրիսի փրփրաբաշ ալիքների մեջ ծածկել։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Իմ Փադիշանը և իմ խալիֆան թող չաքսորի իր ամենաստրուկ ծառային։ (Վահան Թոթովենց) ◆ Ամբողջ տիեզերքն աստծուն է պատկանում, սուլթանը աստծու խալիֆան կամ ներկայացուցիչն է երկրի վրա։ (Րաֆֆի) ◆ Գյուղացի աղջիկները… տղամարդերի մոտ սեղմված են և անհամարձակ, մանավանդ կոշտ կոպիտ մեր խալիֆաների մոտ։
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։