խախտել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χɑχˈtɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խախ•տել 

Բայ

1. խանգարել որևէ բանի շարունակվելուն, ընդհատել, դադարեցնել ◆ Լռությունը խախտել։ ◆ Նրանք քարերը խախտելով աշխատում էին պարիսպը կործանել։ (Մուրացան) ◆ Այնպես ամուր կանգնած է, որ չես կարող խախտել: ◆ Բնակիչների խախտեցին դարավոր բնակավայրերից և փոխադրեցին ուրիշ տեղ։ ◆ Չկա մի ուժ, որ ստիպի ինձ խախտել իմ երդումը։ ԽՉ ◆ Նրանք ուխտը չդրժեցին, դաշինքը չխախտեցին: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Որևէ բան չի խախտի իմ վճիռը։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Նանին խախտեց լռությունը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Չկարողացավ խախտել Վասակյանի… մտադրությունը։ (Րաֆֆի) ◆ Դանիելյանը խախտել է կոլտնտեսության կանոնադրությունը։ Սեկ. ◆ Մաղերը… խախտում էին ժամանակի հետքերի համաչափությունը։ Սեկ. ◆ Հարբածը խախտել էր ծնկոսկրը։ ◆ Չխախտենք արտաքին միաբանությունը ժողովրդի առաջ։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Այս հավատից չի կարող խախտել մեզ ո՛չ հրեշտակ, ո՛չ մարդիկ, ո՛չ սուր, ո՛չ հուր։ Դերենիկ Դեմիրճյան
2. (հատուկ կրթ․) տե՛ս վնասել

Հոմանիշներ

1. շարժել, ցնցել

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ interrupt, disrupt, disturb գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Нарушать (ru) ‎(Narušatʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Զաքարյան Ս․, «Հատուկ կրթության» հասկացությունների անգլերեն-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2007 — 56 էջ։