խաղալիք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑʁɑˈlikʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խա•ղա•լիք
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- երեխաների խաղալու իր՝ առարկա՝ սարք
- (փխբ․) հաճույքի՝ բավականության՝ թեթև զբաղմունքի առարկա ◆ Գիրքն էլ նրա համար խաղալիք է միայն։
- (փխբ․) որևէ մեկի հլու կամակատար, քմայքների ու քմահաճույքների առարկա ◆ Մարդը խաղալիք է կնոջ ձեռքին։
- անսովոր չափով փոքր կամ տվյալ մարդու համար շատ փոքր գործիք՝ իս ◆ հսկա գուրգը նրա համար խաղալիք էր։
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։