խաս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խաս
վանկեր՝ խաս
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն՝ արաբերեն hāss:
Ածական
- ընտիր տեսակի, լավորակ, առաջնակարգ ◆ Խաս հողը ձեզ, խամը ինձ, տաքանում է հայրս։ Ստեփան Զորյան
- մետաքսյա ◆ Քու խաս ու ղումաշ շորերը ինձ հարկավոր չեն։ Խաչիկ Դաշտենց ◆ Կանգնեց-մնաց՝ դեմքից քաշած ոսկեկարած խասը ձեռին։ Եղիշե Չարենց ◆ Սաքինեն բաց- երկնագույն խասից խալաթ ուներ հագին։ (Գարեգին Սևունց)
- պարսիկների տիրապետության ժամանակ արտոնյալ գյուղ
- բամբակե սպիտակ գործվածք
- զուտ, անխառն, մաքուր ◆ Պետրոս մի ասա, խաս ոսկու կտոր ասա։ Խաչիկ Դաշտենց
- նուրբ, բարակ ◆ Յասամանի ծառը ուներ յարիս նման խաս շրթունքներ։ Սարմեն
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- տե՛ս ընտիր
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։