խատուտիկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑtuˈtik]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խա•տու•տիկ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- խայտեր ունեցող ◆ Գեղափետուր ու խատուտիկ ո՞վ է ճեմում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Խատուտիկ ջրածտերը…որսում էին մժեղներ։ (Ակսել Բակունց)
- գույնզգույն ◆ Խատուտիկ ծաղիկեր։ (Միսաք Մեծարենց)
- սիրունիկ, գեղեցիկ ◆ Արև ունես…քո խատուտիկ աչիկներում։ Եղիշե Չարենց
- ծաղիկ ◆ Խատուտիկի տերևների մեջ պարունակվում են ազոտային նյութեր սպիտակուցներ, ճարպ և վիտամիններ։ (Դասագիրք)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- խայտաբղետ, խայտաճամուկ, խայտախարիվ, բծավոր, պիսակավոր, պիսակոտ, երանգախայտ, խայտախիտ, խայտպտոռ, խայտպտուն, խայտումատ, հոգնաբիծ, պիասկյալ, հխայծկոտ, խսդծոտ, բազմաճամոլկ, ամենախայծ, ամենախայտ, խատուտ, խատուլիկ, պտպտիկ, պտպտուն, պուտպուտիկ, պուտ-պուտ, պտուտուրիկ, պուտուտուրիկ, չթչթիկ, պուպուշ, չալ, չալիկ-մալիկ, չալպտորիկ, չալմալալիկ, չալմատպիկ, չալմպտորիկ, չլպլտուրիկ, ճլպտուն, ճլպլտուն, ճլպտորիկ, ճզվըզ։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։