խեղ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χɛʁ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խեղ

վանկեր՝ խեղ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *(s)k(h)el- «թեքել, ծռել, հենել, ծուռ, շրջված, խեղաթյուրված» արմատից. հմմտ. հունարեն σκολιός` «ծուռ, անարդար, խորամանկ», σκελλις` (ատտիկյան σχελις` «հետևի ոտք, ազդր»), ալբաներեն tshalε «կաղ», լատիներեն scelus «չարագործութուն, խարդախություն, դժբախտություն», հին վերին գերմաներեն scëlah «ծուռ», գերմաներեն scheel «շիլ»։

1. ԽԵՂ Արարատյան՝ Վատ, ծուռ։◆ Խեղ աչքով նայել ։
2. Խարբերդ՝ Քով, մոտ։
3. Համշեն՝ Հող, գետին։◆ Գարմիր եզ մը ունիմ, պոլոկելով խեղը մըդնու գու (ՀԺՀ «կայծակ»)։

Ածական

1. մարմնի որևէ մասը խեղված, խեղանդամ, հաշմանդամ ◆ Ամբոխվել էին տեսիլներն ահեղ, խեղերի նման ցատկում ու պարում։ Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ

1. հաշմանդամ
2. պիղծ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ увечный, имеющий увечья, искалеченный (ru) ‎(uvečnyj, imejuščij uvečʹja, iskalečennyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։