խենթություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χɛntʰutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խենթութիւն

վանկեր՝ խեն•թու•թյուն 

Գոյական

1. խենթ լինելը, խենթի հատկությունը ◆ Խենթությունը նրանց մեջ ժառանգական է։ ◆ Ոչ ասածերս խենթությունից չեն, կուզես փորձիր ինձ և ես կարող եմ ասածս կրկնել, իսկ խենթությունը շեղումներ կաներ։ Շեքսպիր
2. խենքի վաքագիծ՝ արարք՝ գործ՝ խոսք ◆ Ինչ որ արել եմ, գուցե սիրտդ կամ պատիվդ մի քիչ կոպտորեն շոշափաց լինի, հայտարարում եմ թե խենթություն էր։ Շեքս ◆ Այդ ինչ խենթություն ես արել, ամբողջ քաղաքում խոսում են։ ◆ Ուրիշին ցավը, ուրիշին կոծը զիս խենության կը տանի։ Սիամանթո
3. ոգևորության եռանդ (փխբ․) ◆ Բայց ջահելի խենթությամբ ես քեզ սիրում եմ նորից։ Սարմեն

Հոմանիշներ

1. պակասմատություն
2. ծանխաղամտություն
3. տկարամտություն
4. հիմարություն
5. ցանդածություն
6. խելառություն
7. գժություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։