խլվլիկ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χlvlik]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)լ•վ(ը)•լիկ 

Ածական

1. խլվլացող, խլվլուն
2. ոգի, ուրու
3. մի տեսակ թռչուն
4. կաղանդի երեկոն, նոր տարվա նախորդ երեկոն
5. ԽԼՎԼԻ, ԽԼՎԼԻԿ, Դառն համ ունեցող վայրի բանջար, որ պահոց օրերին խաշելով ուտում են։ ◆ Ինչ խլիկ, ինչ խլվլիկ, ինչ խռնդատ՝ ինչ ուր ծաղիկ։ (Ձեռագիր)
6. ԽԼՎԼԻԿ, 1․ ԱրՇիրակ՝ Աչքաբաց, ճարպիկ, շարժուն։ ◆ Խլվլիկ մարդ ա։ Սահակ Ամատունի
7. 2․ Վան՝ Չարաճճի․ անհանգիստ։ ◆ Խլվլիկ երեխա։ Սահակ Ամատունի
8. 3․ Չար ոգի։ ◆ Ես ղարիբ ըլեմ, ընձը խլվլիկը տանը, բողազըս ծակը։ ԱՃ
9. 4․ Երգեցիք փոքրիկ թռչուն։

• Խլվլկու ուլնիկ, Վան՝ Խլվլիկ թռչունի փոքրիկ ձու։

1. Կարին՝ Նոր տարվան դիմավորելուառթիվ բացված սեղան։ ◆ Էս իրիկուն խլվլիկ ի, չարազ կըյտը ուտենք։ Ահ

Հոմանիշներ

1. տե՛ս ճարպիկ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ бесёнок (ru) ‎(besjónok), юркий, увёртливый, ловкий (ru) ‎(jurkij, uvjórtlivyj, lovkij), сочельник (ru) ‎(sočelʹnik) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։