խղճահար

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [χʁt͡ʃɑˈhɑɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)ղ•ճա•հար 

Ածական

1. խղճահարություն զգացող, խղճահարությամբ ◆ Գոհարն աչքերը փակում քր հյուծված, կմախքացած թուրքերի անմարդկային տեսքից խղճահար։ Սերո Խանզադյան ◆ Խղճահար ու սիրտը լցված շշնջաց Ֆրավաշին։ (Դերենիկ Դեմիրճյան)
2. խղճահարված, խղճահարություն արտահայտող ◆ Ձայն տվավ Արուսը խղճահար ձայնով։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Կրնանք լսել, որ Մաքլայն շատ ոււղամիտ, խղճահար և անկեղծ մոկն է։ (Երվանդ Օտյան)

Հոմանիշներ

1. տե՛ս խղճամիտ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։