խճել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χt͡ʃɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խճել

վանկեր՝ խ(ը)•ճել 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *k(u)hi-di-՝ *k^uei- «կիտել, իրար վրա դարսել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն cáyati «խիտ լցնում է, կիտում է, կուտակում է», caya «կույտ, դեզ»։

1. ԽՃԵԼ¹, Պապեն՝ Ձեռքով հուպ տալով տեղավորել։ ◆ Քառսունկիտր պանպակ խճեց մընչ քութին։ ՍԾ
2. Խրել, մխել, մտցնել։ ◆ Մորքուր շիշ խճի քու փոր։ ՍԾ ◆ Երկնուց մատնի մը իջավ, էկավ մատս խճեցավ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
3. Բղ Բթամատների եղունգներով ոջիլջարդել։

ԽՃԵԼ², Շիրակ՝ Բուլանըխ՝ Շատ թույլ՝ աննկատելի կաղալ։

Բայ

1. խճով պատել` խճապատել
2. մի բան նեղ անցքի մեջ մտցնել
3. խիճ լցնել (շարվածքի մեջ)

Հոմանիշներ

1. խճարկել, խճաքարել

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։