խմոր

  Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [χmɔɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խմոր

Վանկեր՝ խը•մոր 

Ստուգաբանություն

Թերևս փոխառություն սեմական աղբյուրից՝ արամեերեն xmī (ասորերեն xma) «թթվել» (լիաձայն՝ -ու-ով ձևի երկրորդական վերականգնումով):

Ածական

1. ալյուրը ջրի կամ կաթի հետ խառնելուց ու շաղախելուց ստացվող, թանձր մածուցիկ զանգված, որից հաց կամ այլ թխվածք են եփում ◆ Ես արդեն փուռը վառել եմ ու խմորը հունցել։ (Հովհաննես Թումանյան) ◆ Հացի խմորը հասել էր։ (Ավետիք Իսահակյան)
2. այդ զանգվածին նմանվող որևէ նյութի շաղախ, մաստաք, մածիկ ◆ Ոչ ոքի չի ճանաչում, որ դիմում կատարի, ուտում է ուղտի համար պատրաստված թույլ խմորից։ (Վահան Թոթովենց)
3. տե՛ս թթխմոր ◆ Խմորի մի փոքրիկ մասը թթվեցնում է ամբողջ զանգվածը։ (Րաֆֆի)
4. խմորում առաջացնող որևէ նյութ Խմորն է գինու։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
5. որևէ վատ բան առաջացնող միջոց, պատճառ ◆ Նա ուրիշ տեսակ խմորից է ստեղծված։
6. մտքերը խմորող՝ հեղաշրջող առարկա՝ երևույթ ◆ Մի՞թե դու չես բոլոր չարության խմորը։ (Րաֆֆի)
7. խմորանման ◆ Բողոքականությունը որպես նոր աղանդ, որպես նոր խմոր ավելի թունդ է։ (Րաֆֆի)
8. ◆ Վիրակապին ինչ-որ խմոր դեղ քսելով կպցրեց վերքին։ (Դերենիկ Դեմիրճյան)
9. ◆ Մի լիքը տաշտ խմոր արինք։ (Անահիտ Սահինյան)
10. ◆ Դա այնպիսի խմոր է, որ շատ ջուր կվերցնի։ (Նար-Դոս) ◆ Այս խմորը շատ ջուր կվերցնի։ (Հովհաննես Թումանյան)
11. ◆ Այս խմորը դեռ շատ ջուր կտանի։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Իր քրոջ խմորից է, - անավ նրա մտքով։ (Գարեգին Սևունց)
12. ◆ Քույր ու եղբայր մի խմորից եք թխված։ (Գարեգին Սևունց)
13. ◆ Այլևս ուրիշ խմորի մարդ եղար։ (Երվանդ Օտյան)

Հոմանիշներ

1. հայս, զանգված
2. մակարդ, խախաց
3. մածիկ

Արտահայտություններ

1. խմոր ջուրը դնել- նախօրոք մի գործի պատրաստվել, գործ սկսել

|}