խնամաքար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χnɑmɑˈkʰɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խնա•մա•քար
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- հասուն աղջիկ ունեցողների դարպասի առջև դրված քար, որի վրա նստում էր խնամախոսության եկողը ի նշան աղջիկ ուզելու ◆ Մինչև հիմա ոչ մի փեսացուի կողմից նրանց խնամաքարի վրա նստեղ չի եղել։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Գիտեին, որ Ավոն խնամաքարը դրել է, աղջկան ուզում է մարդու տալ։ (Պերճ Պռոշյան)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- խնամաթոռ, խնամախոսի քար
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- ◆ Տան դրսի դռան մի կողմում դրված քարը, որի վրա նստում է խնամախոսը և տան աղջիկ է ուզում տղայի համար։ Մարջանիկը․․․ Քսաներկու տարեկան հարսնացու աղջիկ էր ու մինչև օրս ոչ մի փեսացուի կողմից նրանց խնամաքարի վրա նստող չի եղել։ (Պերճ Պռոշյան)
- ◆ Թագավորը դուրս ա գալի, տեսնում մի սիրուն տղա հրեն խնամաքարի վրա նստած։ (Տիգրան Նավասարդյան)
- Խնամաքար դնել․ Աղջկան ամուսնացնել կամենալ։ ◆ Ավոն խնամաքարը դրել է, աղջկան ուզում է մարդու տալ։ (Պերճ Պռոշյան)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։