խնդրանք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)նդ•րանք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. խնդրողական դիմում որևէ մեկին՝ իր ցանկությունը՝ կարիքը բավարարելու ◆ Խնդրանքիս վրա կանչեցին իմ հին բարեկոմ Վարոս ամու որդուն։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ձեզ թույլ տվեցին մտնել այստեղ պարոն բժշկապետի խնդրանքով։ (Րաֆֆի)
  2. (փխբ․) խնդրողական հնչերանգ՝ արտահայտություն ◆ Ալեքսանյանի ձայնի մեջ և խնդրանք, և սուր ցավ կար։ (Բոգդան Վերդյան) ◆ Ասացիր` ինձնից մի խնդրանք ունիս, ինչ է այդ, Լաերտ։ Շեքսպիր

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. խնդիրք, խնդրվածք (հնց․)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. խնդրանք ունենալ - որևէ բան խնդրելու կարիք ունենալ
  2. խնդրանքը քարին տալ (գվռ․) - խնդիրքը մերժել

Աղբյուրներ[խմբագրել]