խնոցի

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•նո•ցի 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ԽՆՈՑԻ, ԽՆՈՑ, Ռ, ԽՆԵՑԻ, Գանձակ, Գորիս, Ագուլիս, Հավարիկ՝ ԽՆԱՑԻ, ԽԻՆԵՑԻ, ԽՆՈՒՑ, Մոկս, Քեսաբ՝ Խնոցի։

  • Խնոցի հեծնող պառավ, Ժողովրդական հեքիաթներում կախարդ պառավ, որ ճամփորդում է օդի միջով խնոցի հեծած։ Պառվու խնոցի խեծի, գնա կռիվ էրա(Սծ)։
  • Լվացած խնոցուծ կարագ հանել, Սեբաստիա՝ Չսպասված տեղից վաստակ հանել (ճարպիկ՝ ձեռներից մարդու մասին)։

Գոյական

  1. կավե կամ փայտե երկարավուն տակառաձև անոթ, որի մեջ լցնում են սերը, մերվածքը և հարում՝ կարագ ստանալու համար, ծփոց, ձձում ◆ Հարի, հարի, խնոցի, մեջքդ բարի, խնոցի, ուկդ բարակ, խնոցի, մեջդ կարագ, խնոցի։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. (նորբ․) հարիչ, յուղահար, ծփոց,
  • {
  1. (բրբ․)ձձում, ծծում, ծփոց, կուպի, հարոց

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։