Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խշուր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ցախի՝ փայտի մանր կտորտանք՝ չորացած ճյուղեր, խռիվ տաշեղ (կպչան անելու համար)։ ◆ Փետը ջարդեցի, գնացեք խուշուրը հվաքեցեք։ (Ձեռագիր) ◆ Խշուր բերին վառեն, սսաղ-սաղ իրիցեն աղջկա ջանդակ։ (Գ․Շերենց)
հացի մնացած կտորտանք, մանրուք, փշրանք։ ◆ Հացից վեր կացան աստծուն փառք տալով։ Վարդիթերն էլ խուշուրները կապեց դաստախունի ու ետ դառավ տուն։ (Պերճ Պռոշյան)
պտղի վրայից հանած և կուտակած կեղևներն կճեպները։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։