խշտիկ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χʃtik]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)շ•տիկ 

Ստուգաբանություն

1. Չուլ, փալաս՝ գցելու և վրան պառկելու համար։
2. 1․ Նոր Բայազետ՝ ԽՇՏԻԳ, Ջավախք, Սասուն՝ ԽՇՏԵԿ, Նոր Բայազետ՝ Սվին։ ◆ Թուրք ասկյարը թիվնքին խշտիգը տղին փորն էր խրե։ (Ձեռագիր)

2․ Մուշ՝ Փայտի ծայրին անցկացրած սուր երկաթ։ ԽՇԹԻԿ, Վան՝ քշելու հերյուն։

1. Բլ պարանոցի վրա գոյացող վտանգավոր՝ մահացու վերք։

Գոյական

1. նիզակ, սվին ◆ Հո չեմ փախնելու խշտիկից։ (Ակսել Բակունց)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ штык (ru) ‎(štyk) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χʃtik]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)շ•տիկ 

Գոյական

1. տե՛ս խշտի

Հոմանիշներ

1. խշտիկ, խշտիք, խշտյակ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ сломенный тюфяк (ru) ‎(slomennyj tjufjak) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։