խոհ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔh]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խոհ
վանկեր՝ խոհ
խոհ1
[խմբագրել]Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
[խմբագրել]- խորհելու՝ մտածելու արդյունք ◆ Բանաստեղծի խոհերն իմատուն…խոսքեր չեն ապարդյուն ու սին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Այդ գրքերը խոհի ամրոցներ են գոցած։ Եղիշե Չարենց ◆ Ուսանողները բոլորն ալ լուռ էին և ինկած խոր խոհերի մեջ։ (Վահան Թոթովենց)
- հոգս, մտահոգություն, մտատանջություն ◆ Երկուսի կուսական ճակատին կյանքի անդրանիկ ու ծանր խոհն էր իջել։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Ինչ միտք ունի այս, որ դու, մեռած դի, ամբողջ զրահապատ լուսնի շողեը՝ դարձնելով գիշերն այնպես ահռելի, որ մենք բնության խաղալիքներս սասկահար եղած ցրվեցինք խոհերով: Շեքսպիր ◆ Խոստովանում եմ, որ բոլոր խոհերս ու տենչանքներս ձգտում են դեպի Ֆրանսիա։ Շեքսպիր ◆ Նա նորից հանձնվեց խոհերին : Անահիտ Սեկոյան
- խորհելը, մտածելը ◆ Տարված իր խոհերով նա չզգաց, թե այդ րոպեին ինչպես երերաց Բաղյանի ձայնը։ (Բոգդան Վերդյան)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- մտածմունք
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
խոհ2
[խմբագրել]Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *xva(r)h. հմմտ. ավեստերեն xvarəθa, պարսկերեն xvāl:
Գոյական
[խմբագրել]- տե՛ս խահ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։