խոյանալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խո•յա•նալ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. խոյի նման հարձակվել ◆ Եվ մերկ թրով կը խոյանա մոլեգնոտ առյուծի վրա։ (Դանիել Վարուժան)
  2. վերևից ներքև սլանալ (արծիվը, բազեն, ինքնաթիռը) ◆ Եվ սլացավ, ինչպես բազեն խոյանում է ամպերից։ Հովհաննես Թումանյան
  3. արշավել, սլանալ ◆ Ձիրավի դաշտի… վրա էնքան ու էնքան հաղթանակներով խոյացել են Արշակունիները, Բագրատունիները։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Մրրիկների մեջ խոյացող ամեհի ելուզակներ։ (Ավետիք Իսահակյան)
  4. (փխբ.) շատ վեր միտել, համբառնալ ◆ Դեպի երկինք են խոյանում գործարանների կորպուսները։ (Մամուլ)
  5. (մրմն․) գործիքի հենման մակերեսի վերևում ճախրելն է առանց վրայից անցնելու

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. արշավել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Կ․ Կ․ Բաբայան, Մարմնամարզական տերմինների տեղեկատու բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 184 էջ։