խոնարհել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խո•նար•հել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. դեպի ցած թեքել՝ կռացնել ◆ Բռնեց չյուղը, խոնհարեց և խնձորները պոկեց։
  2. խոնհարման ենթարկել ◆ Շարժվածքով ճկուն մեջքը խոնարհեց: Հովհաննես Թումանյան ◆ Եվ մտքի մեջ անվերջ խոնարհեց՝ ես չեմ ուտեր, դու չես ուտեր… (Ավետիք Իսահակյան)
  3. դեպի ցած հակել՝ թեքել՝կորացնել, կախ գցել ◆ Միքայելը խոնհարեց գլուխը։
  4. խոնարհվել ◆ Խորին պատկառանքով խոնարհում ենք մեծ մարդու հիշատակի առաջ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Կարում էի մետաքս բարձին խոնարհած։ՀԹ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. կռացնել, թեքել, խոնհարեցնել
  2. լծորդել, խոնհարման ենթարկել (բայը)
  3. կախել, հակել, թեքել, կորացնել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]