խոնարհում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խո•նար•հում 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. խոնարհելը, խոնարհվելը ◆ Լույսը աղվոր է բարձրության մեջ հոսանուտ, Խոնարհումին մեջ արդար։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Արտակ Ռշտունին դիտում էր Գեդեոնի խոնարհումները: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Շինականները...խոնարհումներ անելով դուրս գնացին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  2. (լեզվբ․) բայի յուրահատուկ թեքումը, որով արտահայտվում է առարկայի գործողությունը տարբեր ժամանակներում, այսինքն՝ բայի կրած փոփոխությունները ըստ եղանակի, սեռի, կերպի, ժամանակի, դեմքի և թվի ◆ Խոնարհումը ձևաբանության մի մասն է կազմում։
  3. (լեզվբ․) խոնարհման ընդհանուր համակարգի յուրաքանչյուր կոնկրետ դրսևորումը, տեսակը, որը սովորաբար բնորոշվում է ձևական-ձևաբանական, ինչպես արդի հայերենում՝ -ա(ալ), ե(ել), կամ իմաստային որոշակի առանձնահատկություններով ◆ Գրաբարի և խոնարհումը ամենաուժեղն է։
  4. (գրականագիտություն) ռիթմական ոտքի թույլ՝ անշեշտ մասը (թեսիս)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. իջեցում, կքում, ճկում, ծռում
  2. լծորդություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]