խոչ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χɔt͡ʃʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խոչ

վանկեր՝ խոչ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *khot-o-` *khet- «փայտ» արմատից. պարսկերեն xada «ուղիղ և երկար ճյուղ, ձող, կախաղան», հայերեն խաչ։

1. Խոտուրջուր՝ Բարակ փայտի փոքր կտոր։
2. Պոլիս՝ Գործ է ածվում * Խոչը մնալ կապակծության մեջ։ Դժգոհել։

Գոյական

1. ճանապարհի ոտքին կպնող խութ, ցցված քար և այլն ◆ Եվ հարթում էր նժույգների ոտքի տակ խոչեր, խութեր ու լեռներ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Փնտրողի ճամփին միշտ էլ խոչեր կան։ Պարույր Սևակ
2. խանգարիչ հանգամանք, արգելք ◆ Նոքա պիտի խանդարեին երկրի կարգն ու կառավարումը՝ հարուցանելով խոչ ու արգելքներ։ Ստեփան Զորյան ◆ Կարող էր շատ խոչ ու խութ դնել նորա առաջը։ Ռափայել Պատկանյան ◆ Նույն խոչն ու խութը, նույն ժայռերը։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ

1. խոչընդոտ, խութ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
խոչընդոտ խոչընդակն խոչոտն խոչառ անխոչ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ камень, выступ, кочке на дороге (ru) ‎(kamenʹ, vystup, kočke na doroge) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։