խոջա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χɔˈd͡ʒɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խո•ջա 

Ստուգաբանություն

1. տե՛ս ՂՈՋԱ։
2. Թուրք կամ պարսիկ ուսուցիչ։ ◆ Աքու փեշակըտ կըլխետ հարամ ինի․․․ վեր կըրթացող ու խոջա չըս ճնաանչում։ (Խաթաբալա)
3. Թբիլիսի, Առտիալ, Պապեն՝ Հարուստ ունևոր (անձ), աղա (հայ մեծատունների տիտղոս հնում)։
4. Ղարաբաղ՝ Վաճառական, առևտրական։◆  Գանջու քարվան է գալի, Միչի մինձ խոջեն իմն է։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
5. Ներքինի։

Գոյական

1. թուրք կամ պարսիկ ուսուցիչ։ ◆ Պասաժի վաճառականները բուխարա փափախ չէին ծածկում, ինչպես բուն շուկայի առևտրականները, որոնց ժողովուրդը վաղեմի սովորությամբ անավնում էր խոջա։ (Ակսել Բակունց) ◆ Շահ Աբասը Ջուղայում հյուր եղավ խոջա խաչիկի տանը։ ◆ Փաշից ետն եկան խոջան ու ղադին։ Հովհաննես Թումանյան
2. (նորբ․) հայ վաճառական, 16-18-րդ դարեր

Հոմանիշներ

1. ոՒսուցիչ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Учитель (ru) ‎(Učitelʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։