խոջա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խո•ջա 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

  1. տե՛ս ՂՈՋԱ։
  2. Թուրք կամ պարսիկ ուսուցիչ։ ◆ Աքու փեշակըտ կըլխետ հարամ ինի․․․ վեր կըրթացող ու խոջա չըս ճնաանչում։ (Խաթաբալա)
  3. Թբիլիսի, Առտիալ, Պապեն՝ Հարուստ ունևոր (անձ), աղա (հայ մեծատունների տիտղոս հնում)։
  4. Ղարաբաղ՝ Վաճառական, առևտրական։◆  Գանջու քարվան է գալի, Միչի մինձ խոջեն իմն է։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
  5. Ներքինի։


Գոյական

  1. թուրք կամ պարսիկ ուսուցիչ։ ◆ Պասաժի վաճառականները բուխարա փափախ չէին ծածկում, ինչպես բուն շուկայի առևտրականները, որոնց ժողովուրդը վաղեմի սովորությամբ անավնում էր խոջա։ (Ակսել Բակունց) ◆ Շահ Աբասը Ջուղայում հյուր եղավ խոջա խաչիկի տանը։ ◆ Փաշից ետն եկան խոջան ու ղադին։ Հովհաննես Թումանյան
  2. (նորբ․) հայ վաճառական, 16-18-րդ դարեր

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ոՒսուցիչ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։