խոսալ
Հայերեն
վանկեր՝ խո•սալ
Բայ
- օգտվել բանավոր խոսքից, սովորել բանավոր խոսք գործադրել ◆ Նրանք ծիծաղով բարձր խոսալով խումբ-խումբ անց ու դարձ էին անում։ (Ավետիք Իսահակյան)
- տիրապետել որևէ լեզվի ◆ Շատ մի խոսա, էստեղ գործ ունեմ։ (Վահան Թոթովենց)
- բանավոր խոսքով կարծիքներ, մտքեր, դատողոլթյռւններ արտահայտել՝ ասել՝ հայտնել, հաղորդել լուրեր իրողություններ և այլն
- գրավոր կամ տպագրական խոսքով պատմել՝ հաղորդել
- ճառ ասել, ճառել, բանախոսել
- միտք անել՝ մտածել
- բամբասել, չարախոսել
- զրույց անել, զրուցել, խոսակցել
- բանակցել
- վկայել, հաստատել, մի բանի իրական դրսևորումը լինել
- (խսկց․) միմյանց հետ խռով լինելուն վերջ տալ՝ հաշտվել
- (փխբ․) հաշիվը մաքրել, պատժել (ասվում է իբրև սպառնալիք)
- (փխբ․) հանդիմանել, նախատել
- նշանադրել, ուզել
- (հզվդ․) հռչակել, տարածել
- նշաններով՝ շարժումներով միտքն արտահայտել
- համապատասխանել
- հակաճառել, առարկել
- դժգոհություն հայտնել, բողոքել
- երևան գալ, դրսևորվել, արտահայտվել
- վկայակոչել, մի բան իբրև հաստատող՝ ապացուցող հանգամանք հիշել
- մի բանի լավ տիրապետել, մի բանի լեզուն հասկանալ, հմտորեն բանեցնել մի բան Նա սովորել է խոսել մեքենաների հետ (Լեո)
- (փխբ․) խորհել, մտածել, խելք-խելքի տալ
- (փխբ․) մտքերը՝ զգացումները՝ ապրումները լուռ կերպով հաղորդել մեկին՝ մի բանի, մեկի՝ մի բանի հետ մտքով ու հոգով հաղորդակից լինել
- (փխբ․) արտահայտել, դրսևորել, որևէ բանի արտահայտություն ունենալ
- (փխբ․) ծուղրուղու կանչել, կանչել (աքաղաղի)
- (փխբ․) իրեն հատուկ կամ իր գործողության՝ շարժման՝ ընթացքի և այլնի հատուկ ձայնը հանել (խոխոջել, ճռվողել, հնչել, ճարճատել և այլն)
- մարդկային խոսքը վարժությամբ կրկնել
- որևէ ձևով՝ միջոցով հաղորդակցվել, հաղորդել ուրիշներին մտքերը՝ զգացումները և այլն
- հաղորդել, բանավոր խոսքով վերարտադրել
- ազդել, ներազդել, ազդեցություն ունենալ
- (փխբ․) իրեն զգացնել տալ, թելադրել
- (փխբ․) ասպարեզ գալ, մեջտեղ գալ, գործի դրվել
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- խոսակցել, զրուցել, զրուցակցել, զրույց անել, խոսխոսալ, խոսխոսել, խորաթել, ժգլել, մժլել, խոսք ու զրույց անել, արտասանել, արտաբերել
- դասախոսել, քարոզել
- բամբասել, ասեկոսել, չարախոսել
- արտահայտվել, ճառել, ելույթ տալ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։