մտածել, միտք անել, մտմտալ ◆Նա այնպես խորհրդածելով կհառաջանար։«Երևանյան օրեր»◆Երդ` անասնական մոռացում լինի, թե մի թուլասիրտ խղճամտություն` եղածի վրա շատ ճշգրտորեն խորհրդածելու։Շեքսպիր
խորհրդակցել խելք–խելքի տալ ◆Գյուղերը դատարան չունեն, այսինքն մի հատկացյալ տեղ, ուր հավաքվեին և խորհրդածեին։(Րաֆֆի)◆Սմբատն սկսեց խորհրդածել նրա հետ։(Շիրվանզադե)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
