խուղ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χuʁ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խուղ

վանկեր՝ խուղ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *khu-lo-` *(s)keu- «ծածկել, փաթաթել» արմատից. հմմտ. հին իռլանդերեն cūl «անկյուն, թաքստոց», հին իսլանդերեն skjol «ապաստան, թաքստոց», հին ֆրիզերեն skūl «հյուղ, խրճիթ»։

Մառախուղ բառի խուղ բաղադրիչը ծագում է նույն արմատից. հմմտ. նաև լատիներեն obscūrus «մութ, խավար» («ծածկված»), հին անգլերեն scio «ամպ», հին իսլանդերեն skumi «մթնշաղ», hūm «կիսախավար, կիսամութ»։ Հայերեն մառախուղ բառը բուն նշանակում է «մշուշապատ, մշուշածածկ»։

1. Շուլավեր՝ Շիրակ՝ Սասուն՝ Մուշ՝ հյուղ, հյուղակ, խրճիթ
2. Բալու՝ Հաճն՝ Այգիների մեջ չորս սյուների վրա հենված 7-8 մետր բարձրությամբ կառուցվացք` այգին դիտելու և հսկելու համար։
3. Խոտուրջուր՝ Քարաշեն փոքր շենք, որտեղ մածուն, կարագ, պանիր և այլ կաթնամթերքներ են պատրաստում, կաթնատուն։
4. Քղի՝ Տան գետնե հատակը։
5. Շիրակ՝ Արոտավայր
6. Շիրակ՝ Ամառանոց

Գոյական

1. խրճիթ, հյուղ◆ Ապրել եք դուք խարխուղ, խուղերում անծածկ, անդուռ։ Եղիշե Չարենց ◆ Այո, մի խուղ կա այն ձորի միջին։ Հովհաննես Թումանյան
2. խուց
3. ստորգետնյա բույն ◆ Կ'ահաբեկեն խլուրդներ իրենց խուղին մեջ մթին։ (Դանիել Վարուժան)

Հոմանիշներ

1. տե՛ս խրճիթ, հյուղակ

Արտահայտություններ

1. Խուղը շինված էր տերևախիտ ծառերի կանաչ ճյուղերից:Խաչիկ Դաշտենց
2. Խուղ զարնել,Բալու՝ հյուղակ շինել։
3. Խուղը վար առնել, հյուղակը քանդել։

Բաղադրյալ բառեր
խուղակ խղատեղի խղիկ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ hut գերմաներեն՝ hütte դանիերեն՝ թուրքերեն՝ kulübe իսպաներեն՝ cabaña իտալերեն՝ capanna հոլանդերեն՝ hut հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ cabana ռուսերեն՝ хижина (ru) ‎(xižina), хата (ru) ‎(xata), изба (ru) ‎(izba) վրացերեն՝ ქოხი ֆրանսերեն՝ hutte

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։