Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•րա•տա•տու

Ստուգաբանություն

խրատ տվող, խրատաբան ◆ Մանկամարդ կինը ր այս տվայտանքի մեջ մեկը չուներ օգնական կամ խրատատու։ «Երևանյան օրեր»
խրատական խրատներ պարունակող ◆ Քիչ չէին նաև խրատատու թղթակցությունները։ (Անահիտ Սահինյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ указчик (ru) ‎(ukazčik), наставник (ru) ‎(nastavnik), назидательный (ru) ‎(nazidatelʹnyj), поучительный (ru) ‎(poučitelʹnyj), наставительный (ru) ‎(nastavitelʹnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։