Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•րոխտ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

հպարտությամբ լի՝ համակված, հպարտ, սեգ ◆ Մի խրոխտ երիտասարդ գլուխը բարձր բռնած անցնում էր փողոցով։
հնչեղ, ազդու ◆ Ամենևին էլ խրոխտ չի նրա ձայնը, այլ բարակ ու քաղցր։ (Ակսել Բակունց) ◆ Իշխանը բարձր ու խրոխտ ձայնով խոսեց։ (Մուրացան)
վտանգներն արհամարհող, համարձակ, հանդուգն, խիզախ ◆ Երեք կիպրացի երտասարդներ, ազնիվ, խրոխտ, տղերք, պատվի գործերում խիստ դյուրագրգիռ։ Շեքսպիր ◆ Խրոխտ մարտիկը արհամարհելով մահը նետվեց թշնամու դիրքը։
սպառնական, ազդու ◆ Ինչպես բորենին որսին ակնդետ, չոքել է փաշան սադափե թախտին, իսկ Միրկոն ինչպես ամպրոպ մթնաժետ, ը, բոստ Բալկանի խրոխտ ճակատին։ ԱԻ
(փխբ․) փառահեղ, հոյակապ ◆ Կենդանանում է այսօր իմ մտքում խրոխտ ավերակն նախնյաց մեծության։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
(փխբ․) հզոր, հաղթական, անպարտ ◆ Արևի նման ճակատը պայծառ նայում է խրոխտ։ Հովհաննես Թումանյան

Բաղադրյալ բառեր
խրոխտաբար խրոխտագին խրոխտադեմ խրոխտալ խրոխտալի խրոխտալից խրոխտահայաց խրոխտահնչակ խրոխտահնչուն խրոխտահունչ խրոխտաձայն խրոխտանալ խրոխտանք խրոխտապանծ խրոխտապանծություն խրոխտավիզ խրոխտացնել խրոխտացում խրոխտաքայլ խրոխտորեն խրոխտություն խրոխտում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ proud, bold, fearless, magnificent, imposing, powerful գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ гордый (ru) ‎(gordyj), дерзкий (ru) ‎(derzkij), зычный (ru) ‎(zyčnyj), грандиозный (ru) ‎(grandioznyj), великолепный (ru) ‎(velikolepnyj), возвышенный (ru) ‎(vozvyšennyj), величавый (ru) ‎(veličavyj), величественный (ru) ‎(veličestvennyj), дерзко (ru) ‎(derzko), гордо (ru) ‎(gordo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։