Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծանրախօս

վանկեր՝ ծան•րա•խոս

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ծանր՝ դանդաղ խոսող, դանդաղաոս ◆ Խճուղային վարչության Սողոմոնը՝ հաղթանդամ ծանրախոս, դանդաղաքայլ (մարդ էր)։ (Ակսել Բակունց) ◆ Յոթանասուն տարեկանի մոտ, լայն երեսանի, ծանրախոս մի պառավ էր նա։ Ագտբ. ◆ Տեսել է հնագետը, տեսել է գիտնականը, տեսել է ծանրախոս գիտնակնաը։ Լեո.
լուրջ բաներ և լուրջ տոնով խոսող, լրջախոս

ծանրալեզու, դժավարխոս, կակազ, թոթավախոս, թլվատ, (հնց․)՝ ծանրաբառբառ, թանձրաբառբառ, թանձրալեզու
դանդաղախոս, ծանրածնոտ, ծամծամ (գվռ․)

Բաղադրյալ բառեր
ծանրախոսություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ slow գերմաներեն՝ {{da\|} թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ медлительный в разговоре (ru) ‎(medlitelʹnyj v razgovore), медленно говорящий (ru) ‎(medlenno govorjaščij), серьёзный (ru) ‎(serʹjóznyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։