ծարրաքար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑɾːɑˈkʰɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծա•ր(ը)•րա•քար
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- քիմիական տարր, արծաթավուն փխրուն մետաղ, ծարրաքար
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- (քիմ․) ծարիր, ծարիրաքար, ծարույր, հոնաքար, հունաքար, սուրմա, (հնց․)՝ աղպար, շուփա, անդիմոն, (գվռ․)՝ թութի, թուխդեղ, մրադեղ, այրած ծաղիկ, այրած պղինձ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ծարրաքար(ը) | ծարրաքարեր(ը) |
| Սեռ. | ծարրաքարի | ծարրաքարերի |
| Տր. | ծարրաքարի(ն) | ծարրաքարերի(ն) |
| Հայց. | ծարրաքար(ը) | ծարրաքարեր(ը) |
| Բաց. | ծարրաքարից | ծարրաքարերից |
| Գործ. | ծարրաքարով | ծարրաքարերով |
| Ներգ. | ծարրաքարում | ծարրաքարերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։