ծեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɛɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծեր
վանկեր՝ ծեր
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բնիկ հնդեվրոպական՝ *g՛ero-՝ *g՛er- «հասունանալ, ծերանալ» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն járant «ծեր, թույլ, ծերունի», հունարեն γέρων՝ «ծեր, ծերունի», ռուսերեն зреть «հասունանալ»։
Գոյական
- ծերության հասած, շատ տարիներ ապրած (մարդ, կենդանի)
- ծերունուն հատուկ, ծերունական ◆ Մկանուքները լարված էին և ծեր քայլերն ավելի վճռական։ Ստեփան Զորյան
- (փխբ․) բազմամյա ◆ Ծեր կաղնի։
- (փխբ․) անցած-գնացած, անցյալ, հեռավոր ◆ Օ՜, տքնություն դու դարերի ծեր: Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) հին, վաղեմի, վաղնջական ◆ Ով քաղաքից էր հեռացել, նա թողել էր մշուշը ծեր: Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) հնուց ի վեր գոյություն ունեցող, հավերժական ◆ Ծեր Մասիս։ ◆ Տանում էր ժամանակը ծեր դիակը իր նեխված տղի։ Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) ծերունու պես թուլացած, անզոր, թույլ ◆ Այժմ ձմռան արևը ծեր՝ մեռած մայրս է։ Հովհաննես Շիրազ
Գոյական
- ծերունի
- պառավ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ծերունի, ծերուն, պառավ, զառամ, ծերուկ, զառամյալ, տարեց, տարիքոտ, ալևոր, տարևոր, (ժղ․)՝ ահել, ծեր-ալևոր, զառամի, (հնց․)՝ ծերավուրց, ծերոն, սաբա, բազմազառամ, (գվռ․)՝ քավթառ, պապ, կատաշ, կռակոռ
- (փխբ․) բազմամյա
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։