ծիտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡sit]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծիտ վանկեր՝ ծիտ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնաձայնական կազմություն։ Աճառյանը վերագրում է կովկասյան ծագում՝ օրինակ բերելով չ-ով (č) սկսվող կովկասյան քարթվելական (վրացերեն) čiti «թռչնակ, սոխակ», մեգրելերեն čiti «թռչնակ, ճնճղուկ», ինգուշերեն čit «ճնճղուկ, ծիտ» բառերը և նշելով, որ հայերեն բառը հանդիպում է միայն կովկասահայ բարբառներում, թեև վրացի բառարանագիր Չուբինաշվիլին վրացերեն բառը փոխառություն է համարում հայերենից։ Քիչ հավանական է բխեցնել հնդեվրոպական աղբյուրից՝ *gēi- «երգել, կանչել» արմատի համար ենթադրելով *g՛-ով տարբերակ (*g՛īd- > ծիտ). հմմտ. լիտվերեն gaodys «աքաղաղ», giedoti «երգել»։

Գոյական

1. ճնճղուկ ◆  Կաչաղակներն ու ծտերը թռչկոտում էին ճյուղից ճյուղ, կտցահարում կիսակարմիր կեռասը։ (Ակսել Բակունց)
2. (ժղ․) առհասարակ՝ թռչուն ◆  Փոքրիկ ջրային ծտերը միայն ուրախ-ուրախ սավառնում են նույն վտակների վրա։ (Րաֆֆի)
3. թռչունի ձագ ◆  Դուն սենյակե սենյակ թռար դեդևուն բույնեն ինկած ծիտի պես։ (Դանիել Վարուժան)

Ածական

1. (փխբ․) չափազանց թեթև (կշռով)
2. (խոհր․) ճնճղուկազգիների ընտանիքին պատկանող վայրի թռչուն, պատրաստում են տապակած, խորոված կերակուրներ և այլն

Հոմանիշներ

1. (կենդբ․) ճնճղուկ, ճնճղիկ, ճնճղիկ, առունծ
2. (գվռ․) տե՝ս թռչուն

Արտահայտություններ

1. ծտի աչք
   1. շատ փոքր աման
   2. սրատես աչք
2. ծտի լեղի ունեցող - վախկոտ լինել
3. ծտի հետևից փող գցել - շռայլորեն ծախսել
4. ծտի նման, ծտի պես
   1. թեթևությամբ, թեթևորեն
   2. չափազանց արագ
5. ծտի պաշար - տե՛ս ծտապաշար
6. ծիտ դառնալ - նիհարելուց քաշով խիստ թեթևանալ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ sparrow, bird, nestling, fledgling, featherweight, light գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ воробей (ru) ‎(vorobej) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։