ծլլալ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡slːɑl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծ(ը)լ•լալ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Բայ
- շատ բարակ հոսանքով բխել կամ հոսել ◆ Ծարավն ավելի սաստիկ է տանջում, քրտինքը ծլլում է ճակատից։ (Լեո)
- շիթ առ շիթ հոսել` թափվել ◆ Արցունքներս ասես մոր համբույրն էին սպասում, որ ծլլան։ (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) որևէ բացասական հատկություն ծայրահեղ չափով ունենալ, շեշտված կերպով մի բացասական հատկություն բացահայտորեն աչքի ընկնել մեկի մոտ, վրայից թափվել ◆ Կամարակապ աղբյուրի մի պատը փլվել է, քարե խողովակից իզուր է ջուր ծլլում։ (Ակսել Բակունց) ◆ Ժլատությունը վրայից ծլլում է: (Գարեգին Սևունց)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։