ծխական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sχɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծ(ը)•խա•կան
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- (եկեղ․) որևէ եկեղեցու կամ քահանայի ենթակա ծուխին (ընտանքին, համայնք, գյուղ, թաղ)հատուկ՝ վերաբերող ◆ Վերջապես Քեթևակը դիմեց իրենց ծխական քահանա տեր Մինասին և լալով խնդրեց նրան մի ճար անել։ (Մուրացան) ◆ Ծխական իրավունքներ ու պարտականություններ։
- ծխերի հոգևոր կարիքների մասին հոգացող
- (փխբ․) հետամնաց, կղերական պահպանողական մտայնություն ունեցող
Գոյական
- եկեղեցական ծուխին պատկանող մարդը այդ ծուխը հովվող քահանայի նկատմամբ ◆ Ինչ վերաբերում է պաշտոնիս, հայտնի է աստծուն, դու էլ գիտես, որ իմ ծխականների գործը երբեք երեսի վրա չեմ թողել։ Ստեփան Զորյան
(փխնն․) ծխական դպրոց
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- ծխական դպրոց, (մինչհ․) - 3 կամ 6 դասարանով տարրական դպրոց, որ ենթակա էր որևէ եկեղեցու հոգևոր իշխանություն և մեծ մասամն կից էր այդ եկեղեցուն
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։