ծմակ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡smɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծմակ

վանկեր՝ ծ(ը)•մակ 

Ստուգաբանություն

Ծագումն անհայտ է։ Առայժմ հնչյունաբանորեն անբացատրելի է նմանությունը հնդեվրոպական *t-ով ակսվող *tem- «մութ» արմատից ծագող բառերի հետ, որ նկատվում է նաև ծմրիլ բառի դեպքում, որ ծագում է հնդեվրոպական *tem- «շփոթված, թմրած» արմատից։

Գոյական

1. անտառ
2. անտառի խիտ տեղ, ուր արև չի ընկնում, անտառի խիտ՝ ստվերով ու մութ տեղ

Ածական

1. արևազուրկ, միշտ ստվերոտ

Հոմանիշներ

1. ծառերով պատված տարածք, հիմնականում բնակեցված վայրի կենդանիներով
2. այդ ծառերի ամբողջությունը
3. անմշակ թողնված ծառաստան (փխբ․)
4. խիտ ու դեպի վեր ուղղված առարկաների բազմություն ◆ Նիզակների, դրոշների անտառ (փխբ․)
5. տե՛ս ծմատեղ
6. տե՛ս ստվերոտ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ лес (ru) ‎(les), теневая сторона (ru) ‎(tenevaja storona), тенистое место (ru) ‎(tenistoje mesto), чаща (ru) ‎(čašča), тенистый (ru) ‎(tenistyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։