ծվեն-ծվեն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡svɛn t͡sˈvɛn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծ(ը)•վեն-ծ(ը)•վեն 

Ածական

1. ծվենների բաժանված, պատառ-պատառ եղած, մաս-մաս եղած

Հոմանիշներ

1. պատառ–պատառ, ծվիկ–ծվիկ, բզիկ–բզիկ, փերթ–փերթ, ծիվ–ծիվ

Արտահայտություններ

1. ծվեն-ծվեն անել՝ դարձնել
   1. պատառոտել, պատառ-պատառ անել
   2. քուլաների վերածել
   3. մասերի բաժանել, մաս–մաս անել
   4. հոշոտել, բզկտել
2. ծվեն–ծվեն դառնալ՝ լինել
   1. պատառոտվել, ծվենների վերածվել
   2. քուլաների վերածվել
   3. պատառ–պատառ լինել, մաս–մաս լինել
   4. մասնատվել, ցաք ու ցրիվ լինել

• ◆ Թփի վրա ծվեն–ծվեն դրոշակի պես օրորվում էր Վարսենիկկի շալը ։ (Ակսել Բակունց)
• ◆ Դարձելէինք արյունաշաղախ խուժանների մի խումբ՝ջարդված ատամներով, գըզգըզված մազերով, ծվատված մարմնով ու ծվեն–ծվեն զգեստներով ։ (Վահրամ Փափազյան)
• ◆ Լուսինը… ծածկվեւմ էր… ձորձորանման ծվեն–ծվեն ամպերով ։ Ստեփան Զորյան
• ◆ Տերեևների վրա շարունակում էին չրթալ անձրևի հատուկենտ կաթիլներ սև ամպի դժգույն ծվեն–ծվեն եզրից ։
• ◆ Երբեմն քամին ծվեն–ծվեն քրքրում է մշուշը, և այն ժամանակ երևում է ջարդված հեռագրասյունը ։ (Ակսել Բակունց)
• ◆ Ռմբակոծության կրակից խանձված ու ծվեն–ծվեն պատառոտված զգեստները… հերոսական մի կնիք են դրել նրա վրա ։ (Վահրամ Փափազյան)
• ◆ Բանտարկյալի դեմքն արյունաթաթախ էր, իսկ հագուստները ծվեն–ծվեն էին արել ։
• ◆ Սարի քամին ծվեն–ծվեներ անում ամպի դեզերը ։ (Ակսել Բակունց)
• ◆ Եվ ցուրտ օրին երդիկներից բարձրացող ծուխն ավելի կապույտ էր երևում, թանձր քողի պես բարակ նստում էր կտուրի վրա, մինչև բարակ քամին փչեր ծվեն–ծվեն աներ ։ (Ակսել Բակունց)
• ◆ Հովը տանում էր այդ տքնության երգի հնչյունները, ծվեն–ծվեն անում, ցրում շրջապատում ։ (Վիգեն Խեչումյան)
• ◆ Մետակ շորի թևքերը ծվեն–ծվեն են եղած ։
• ◆ Հավիտենական չէ մարդը, նրա գործն էլ այդպես է․ մտրթվում, հոշոտվում, ծվեն–ծվեն է դառնում մարդ ։ (Լեո)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ shred, hred գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ изодранный (ru) ‎(izodrannyj), изорванный (ru) ‎(izorvannyj), лохматый (ru) ‎(loxmatyj), разодранный (ru) ‎(razodrannyj), клочьями (ru) ‎(kločʹjami) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։