կալվածք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կալուածք

վանկեր՝ կալ•վածք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. կալվածատիրոջ (թագավորի, իշխանի, վանքի և այլն) հողային շարժական և անշարժ սեփականություն ◆ Նախիջևանը… Սյունյաց Սմբատ իշխանի հայրենասիրական կալվածքն էր։ (Մուրացան) ◆ Միացյալ հարստությունը պարունակվում էր անշարժ կալվածքների, հանքերի, գործարանների և երկու շոգենավերի միջև։ (Շիրվանզադե)
  2. (փխբ․) հողային տարածություն
  3. (փխբ․) որոշ հատկանիշով բնորոշվող տարածություն՝ վայր ◆ Թող այդ տիֆատոհ ներքնականու գնա՝ լեռնային օդի կավածներն անտես։ (Գևորգ Էմին)
  4. տե՛ս տիրույթ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. (պատմ․) տիրույթ, ագարակ, մյուլք (գվռ․)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։