Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կամաւորականութիւն

վանկեր՝ կա•մա•վո•րա•կա•նութ•յուն

Ստուգաբանություն

կամավոր՝ կամընտրական՝ ոչ պարտադիր լինելը
կամավոր լինելը, պատերազմի ժամանակ բանակում զինվորագրվելը
(հվքկն․) կամավորների ամբողջությունը
իր բարի կամքով որևէ կազմակերպության կամ շարժման մեջ մասնակցելը
(ռազմ․) անձնակազմով ԶՈՒ համալրման եղանակներից մեկը հիմնված իրենց շարքերում կամավորներ ներգրավելու վրա

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ Volunteerism գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ добровольность (ru) ‎(dobrovolʹnostʹ), добровольчество (ru) ‎(dobrovolʹčestvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Լ.Վ. Քոթանջյան, Ս.Ե. Ներսիսյան, Հայերեն ռազմական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, 2006 — 408 էջ։