կապիտուլյացիա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɑpituljɑt͡sʰˈjɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•պի•տուլ•յա•ցիա 

Ստուգաբանություն

< капитуляция < լատ․ capitulation, capitulum _ գլուխ, բաժին, հոդված

Գոյական

1. (ռազմ․) պատերազմում հաղթող կողմի առաջադրած պայմաններով պարտվող պետության, ինչպես նաև նրա զինված ուժերի անձնատուր լինելը
2. (դիվ․) ռազմական դիմադրության դադարեցում պայաններով, որոնք ներկայացնում է հաղթող կողմը կամ հակամարտող բանակների հրամանատարների միջև ձեռք բերված համաձայնության հիման վրա
3. (տնտգ․) անիրահավահավասար պայմանագրերի հատուկ ձև, որը պետության արտոնյալ ռեժիմ է հաստատում արտասահմանցիների համար

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
• Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։