կշկուռ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kʃkur]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կշկուռ

վանկեր՝ կ(ը)շ•կուռ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ կրկնավոր՝ *gōrs-gōrs-՝ *ger-(s) «պտտել, ոլորել, հյուսել» արմատից. հմմտ. նորվեգերեն karra «կծկվել, ոլորվել, միահյուսվել»։

Գոյական

1. հանգույց, կապ (ժղ․)

Հոմանիշներ

1. տե՛ս հանգույց (1)

Արտահայտություններ

1. կշկուռ անել՝ գցել (գվռ․) - հանգույց անել, կշկռել, հանգուցել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։