կոչ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կոչ

վանկեր՝ կոչ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

հուն. rhetor-հռետոր Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *guotio-՝ *guet- «խոսել, ասել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն gadati (*gátati) «ասում է», գոթերեն gipan «ասել, խոսել, կոչել, անվանել», հին ֆրիզերեն quetha «ասել, խոսել, նշանակել»։ Աճառյանը համարում է բնաձայն կազմություն։

Գոյական

  1. կանչելը, ձայնելը, կանչ
  2. ժողովրդական զանգվածներին ուղղված գրավոր կամ բանավոր դիմում
  3. կուսակթության՝ կառավարության և այլն հիմնական գաղափարները՝ քաղաքական պահանջները արտահայտող համառոտակի ձևակերպում դիմում, լոզունգ
  4. գեղարվեստական խոսքի արտահայտչական միջոցներ, որոնք օգտագործվում են` խոսքի իմաստային այս կամ այն երանգն ընդգծելու նպատակով

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. (նորբ․) կանչ, կոչյուն, ձայն
  2. դիմում, կարգախոս, դիմումնակոչ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։