Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կո•չում

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

կոչելը, անվանելը
անուն, անվանում
հասարակական-քաղաքական դիրք
որևէ բանի հակում՝ ընդունակություն՝ ձիրք
գործունեության՝ որևէ բնագավառի կամ պաշտոնական դիրքի որակավորումը որոշող՝ պաշտոնապես շնորհվող անվանում ◆ գիտական կոչում
այս կամ այն ծառայության՝ վաստակի համար տրվող պատվավոր անվանում, որ հանդիսանում է պարգևատրության և խրախուսանքի ձևերից մեկը ◆ վաստակավոր ուսուցչի կոչում
(հնց․) դասային պատկանելություն՝ կացություն մինչհեղափոխական Ռուսաստանում ◆ հոգևոր կոչում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ rank գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ звание (ru) ‎(zvanije), призвание (ru) ‎(prizvanije), назначение (ru) ‎(naznačenije), предназначение (ru) ‎(prednaznačenije), сословная (ru) ‎(soslovnaja), классовая принадлежность (ru) ‎(klassovaja prinadležnostʹ), воинское звание (ru) ‎(voinskoje zvanije), звание заслуженного деятеля науки (ru) ‎(zvanije zaslužennovo dejatelja nauki), чин (ru) ‎(čin) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։