կորչել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔɾˈt͡ʃʰɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կոր•չել
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- անհայտանալ, տեղը չիմացվել, չքանալ ◆ Դանակը կորավ։
- տեսողության՝ լսողության դաշտից դուրս գալ, չերևալ, չլսվել ◆ Այծյամը կորավ անտաոում։ Նրա ձայնըկորավ ժխորի մեջ։
- (փխբ․) երկար ժամանակ (սովորության կամ պարտականության հակառակ) մի տեղ՝ մեկի մոտ չլինելը ◆ Ու՞ր ես կորել, այսքան ժամանակ չես երևում։
- խորտակվել, կործանվել, տապալվել ◆ Երկուսդ էլ կկորչեք որպես կեղծարարներ Դերենիկ Դեմիրճյան
- փչանալ, ոչնչանալ ◆ Ափսոս… որ կորչում է էսքան բերքը Սերո Խանզադյան
- իզուր վատնվել, սպասվել, աննպատակ՝ ապարդյուն ծախսվել ◆ Ջանքերը՝ աշխատանքը կորչել։
- մոռացվել, չհիշվել ◆ Մեռավ ու անունն էլ հետը կորավ։
- ցանկացած՝ սպասված արդյունքին չհասնել, արժանի ճանաչում՝ գնահատում չստանալ ◆ Նրա լավությունը կորավ։
- թուլանալ, նվազել, պակասել ◆ Ուժն ու եռանդը կորել է։
- դադարել, այլևս չլինել ◆ Սերն էլ կորավ, հարգանքն էլ։
- թաթախվել, թաթավվել ◆ Ցեխի՝ տիղմի՝ փոշու մեջ կորչել։
- թաղվել, պատվել, ծածկվել ◆ Մետաքսի՝ զարդերի՝ ծաղիկների մեջ կորչել։
- (հրամայական եղանակ)՝ կորի՛ր, կորե՛ք ◆ Հեռացի՛ր, հեռացե՛ք, դու՛րս, աչքիցս չքվի՛ր՝ չքվեցե՛ք։
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։