Jump to content

կուչ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կուչ 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. (մրմն․) մարմնի ծալված դիրքն է, որտեղ ծալված ոտքերը ձգված են դեպի ուսերը, արմունկները սեղմված են իրանին, դաստակներով սրունքներից բռնած
  2. (մրմն․) գործածվում է միայն հարադրությունների մեջ՝ «սեղմում, կծկում»

Հոմանիշներ

[խմբագրել]

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. կուչ ածել, կուչ բերել
    1. խոնարհեցնել, ընկճել
    2. կծկել, սեղմել ◆ Վերջին դպրոցական աշակերտը գիտե, որ ջերմությունը փափկացնում է և ընդարձակում է մարմինները, իսկ ցրտությունը խտացնում է և կուչ է բերում նրանց: (Րաֆֆի) ◆ Ասաց նա ոտները կուչ ածելով: (Նար-Դոս)
    3. կկոցել (աչքերը) ◆ Հայրապետն, աչքերը կուչ բերելով, նայեց Գյուլնազին: (Շիրվանզադե)
  2. կուչ գալ
    1. կծկվել ◆ Իրիկունը Գիքորը կուչ էր եկել խոհանոցում: Հովհաննես Թումանյան ◆ Երբ բռնում էի նրան` քնքուշ մարմինը կուչ էր գալիս գրկիս մեջ: (Ավետիք Իսահակյան)
    2. սեղմվել, իրար մոտենալ ◆ Աջ աչքը փոքրացել, կուչ էր եկել: (Նար-Դոս)
    3. ծալ-ծալ լինել, կնճռվել
  3. կուչ-կուչ անել
    1. կծկվել, սեղմվել ◆ Դե հետախուզությունն ու որսորդությունը մի բան է, կուչ-կուչ անելով սատնի պես գնա՜, գլխին բամփի՜, կռնակիդ դի՜ր բե՜ր: (Վախթանգ Անանյան)
  4. կուչ տալ
    1. տե՜ս կուչ բերել

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Կ․ Կ․ Բաբայան, Մարմնամարզական տերմինների տեղեկատու բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 184 էջ։