կռնակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [krnɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կ(ը)ռ•նակ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- մարմնի ետևի մասը ուսերից մինչև մեջքը, թիկունք
- մեջք
- ձեռքի ափի հակառակ կողմը, թաթի երեսի կողմը
- (տպգր․) գրքի մամուլների ծալքի ու պահանգակցման, ինչպես և գրքապանակի՝ գրքի շապկի համապատասխան տեղը
- աթոռի՝ մեջքով հենվելու տեղը, թիկնակ
- առարկայի ետևի կողմը
- առարկայի ետևի կողմը
- (փխբ․) հովանավոր, պաշտպան, թև ու թիկունք
- սուր՝ կտրող գործիքի (կացնի, ուրագի) բերանի հակառակ կողմը, կոթառ
- (հրտ․) գրքի կամ բրոշյուրի մամուլների ծալքի և պականջակցման, ինչպես և կազմի գրքապանակի, գրքի և ժուռնալի շապկի համապատասխան տեղը
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- թիկունք, շալակ, կոթունք, պառեկ,
- նյուս (ձիու)
- կուտկեն (ուղտի)
- թիկնակ, հենարան
- սալ, իշնիկ
- տե՛ս օգնական, օգնություն
- տե՛ս հովանավոր, պաշտպան
- կոթառ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- կռնակ անել- շրջվել, մեջքի կողմը դարձնել դեպի մեկը
- կռնակ(ը) դարջնել- փախչել, փախուստի դիմել
- կռնակ լինել՝ կենալ- հովանավորել, օգնել, պաշտպան կանգնել
- կռնակ ունենալ-մեջք ունենալ
- կռնակը ամուր- կռնակը պինդ
- կռնակը արև ծագել- մեծ հաջողություն գտնել
- կռնակը գետին բերել՝ խփել՝ տալ- ըմբշամարտում հակառակորդին գետնել, թիկունքը գետնով տալ
- կռնակը գետին (գետնին) գալ, կռնակին գալ
- ըմբշամարտում թիկունքը գետնին կպչել
- հաղթվել, պարտվել
- համառությունը կոտրվել
- կռնակը ծռել- հնազանդվել, հպատակվել, խեղճանալ
- կռնակը շոյել- քծնել
- կռնակը պինդ- ուժեղ՝ զորավար պաշտպան ունեցող
- կռնակ-կռնակի տալ- տե՛ս մեջք-մեջքի տալ
- կռնակը սեր ընկնել- կոճկվել
- կռնակը տաք՝ փորը կուշտ- տե՛ս ապահով, ունևոր
- կռնակը կռնակին տալ- միաբանել, համագործակցել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | կռնակ(ը) | կռնակներ(ը) |
| Սեռ. | կռնակի | կռնակների |
| Տր. | կռնակի(ն) | կռնակների(ն) |
| Հայց. | կռնակ(ը) | կռնակներ(ը) |
| Բաց. | կռնակից | կռնակներից |
| Գործ. | կռնակով | կռնակներով |
| Ներգ. | կռնակում | կռնակներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։