Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կրկնաբանութիւն

վանկեր՝ կ(ը)ր•կ(ը)•նա•բա•նութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

գեղարվեստական և հռետորական խոսքի կառուցման եղանակ, միջոցներից մեկը, որ հիմնվածէ իրար հաջորդող երկու կամ ավելի հատվածների (բանաստեղծական տողերի, տների և այլն) սկզբից միևնույն բառակապակցության, բառի, հնչյունի կրկնության վրա, հարակրկնություն, անաֆորա ◆ գինի՝դ է այն, որ չի վառվել մարդու որում, գինի՝դ է այն, որ զուր հուզվել, բայց չի վառել, գինի՝դ է այն, որ մարդ իր հետ վար է տարել Ե.Չարենց (գրկն․)
խոսքի, բառերի, մտքի և այլն կրկնություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Повтор (ru) ‎(Povtor) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։