կցան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kt͡sʰɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կ(ը)•ցան
Գոյական
- որևէ բանից կցվող, միացվող մաս, կտոր, կարկատան, երկայնորդ
- նույնն է, կցասայլակ (մսնգ․)
- խաղողի որթը, ինչպես և որոշ բույսեր, օրինակ՝ թզենին բազմացնելու եղանակ, երբ մայրի ոստը մի մասով թաղվում է հողի տակ, արմատակալում է և ինքնուրույն աճում
- ուղեղի երկու միատեսակ երկկողմանի կենտրոնների միացում մարմնի ճեղքաձև բացվածքի կողքային ծայրերը միացնող շարակցահյուսվածքային կամուրջ, կցուկ (կոմիսուրա) (կզմսխ․)
- (բսբ․) կենդանիների միջոցով պտուղների և սերմերի տարածման կեռիկանման հատուկ հարմարանք, որն առկա է, օրինակ՝ կպչուկի, մակարդախոտի մոտ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- երկայնորդ, երկարորդ (երկարացնելու համար առարկային կցվող մաս)
- տե՛ս կցասայլ
- տե՛ս կցասայլակ
- կցուկ (մարմնի ճեղքաձև բացվածքի կողքային ծայրերը միացնող շարացքահյուսվածքային կամուրջ) (կզմխս․)
- տե՛ս տաշտաթաղ
- տե՛ս ցքան
- տե՛ս կցույտ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- կցան անել, տալ – ծայրից կցել, կտոր ավելացնել, միացնել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հարությունյան Լ․ Վ․, Թանգամյան Տ․Վ, Զավարյան Է․ Լ․ և ուրիշներ, Բուսաբանական տերմինների ռուս-հայերեն բացատրական բառարան, Երևան, ««Հայբուսակ»», 2002 — 272 էջ։